Ik was zenuwachtig om alleen te wandelen. Het voelde alsof ik iets deed wat niet mag… alleen lopen zonder gids. Daarbij zag mezelf al een verkeerd paadje nemen, hoewel er eigenlijk maar één weg was. Gelukkig had Sandip de route voor me uitgetekend met alle herkenningspunten. Na het ontbijt gaven we elkaar nog een laatste knuffel en vertrok ik op de laatste hike. Letterlijk nog geen 10 minuten lopen van het hotel voelde ik me al verdwaald haha. Ik stond voor een stijl stukje omhoog zonder duidelijk pad en ik had de keuze om of helemaal omhoog te klauteren en een paadje te volgen of halverwegen een soort van paadje over een horizontaal stuk te volgen. Beide ‘paden’ leken eigenlijk onbegaanbaar… Ik probeerde beide uit met twijfel bij iedere stap en besloot vervolgens om toch om te draaien. Na 5 minuten terug lopen zag ik mensen in een van de huisjes en kon vroeg ik de weg haha. Met een sprankje vertrouwen volgde ik dus het bovenste paadje en eenmaal om de hoek herkende ik de weg. Licht gestrest maar met muziek aan begon ik stevig door te wandelen. De eerste twijfel bleef ook de enige twijfel, de weg was eenvoudig en ik herkende de plekjes. Sandip had me gezegd rustig aan te doen en op te letten waar ik mijn voet neer zette (hij heeft me al onhandig zien doen), ik was echter gefocust op het eindpunt van mijn tocht. Ik keek niet echt meer naar mijn omgeving maar liep vooral door. Ik wilde ook niet dat andere mensen in de buurt van me liepen, bang dat ze gingen vragen waar mijn gids was.  Na 4,5 uur bereikte ik Machakhola en na evenetjes zoeken vond ik ook het hotel waar we hadden geluncht op onze eerste dag wandelen. Ik voelde me eindelijk ontspannen en genoot van mijn Dal Bhat. Ik had besloten om vanaf hier een jeep te nemen in plaats van nog 3 uur te hiken. Ik was precies optijd om mee te liften in een jeep en ze gaven me een goede prijs gelukkig. Ik mocht gezellig mee met 12 andere mensen in een jeep hahaha. Het voelde zo goed om eindelijk in de jeep te zitten, dit betekende dat ik klaar was, klaar met de trekking, klaar met de onzekerheid, ik kon naar huis! In het hotel in Soti Khola, de plaats waar de trek begon, hielp de eigenaar me een busticket naar Kathmandu te regelen. Ik praatte met de dame en een man van het hotel, kocht wat fruit, eindelijk weer lekker fruit eten!, en snacks voor de bus en kon weer bellen met mijn familie en vrienden. Ik sliep vroeg die nacht. De volgende ochtend had ik de bus naar Kathmandu, en na tien uur rijden was ik dan ook eindelijk terug in de stoffige drukke stad. Nog een uur met een taxi door het drukke verkeer waarvan ik het bestaan bijna was vergeten, en toen…..was ik thuis! Ma Kushi Xu, blij dat ik thuis bent!