Ervaar je dat ook wel eens? Dat iemand iets opmerkt en je je eigenlijk betrapt voelt? Soms doe ik iets heel bewust maar ga ik ervan uit dat niemand dat door heeft. Bijvoorbeeld als ik bewust kies voor een lichaamshouding en natuurlijk wil overkomen, maar dit wordt toch opgemerkt. Of ik ben me juist ergens helemaal niet bewust van totdat iemand mij erop wijst. Bijvoorbeeld dat ik zoveel connecties kan maken met Nepal en daar enorm enthousiast over kan vertellen, maar dit helemaal niks toevoegt aan het eigenlijke gesprek omdat ik alleen die connectie heb… en ik sta daar dan helemaal niet bij stil. En nog zo’n momentje van betrappen had ik met het spelen van een nieuwe game. Ik word altijd ’n beetje gestresst van gamen tot iemand zei “je hoeft toch niet in 1x de beste te zijn?” En toen viel t kwartje dat ik dat dus inderdaad streef om het meteen goed te doen, altijd. (Feel the pressure… en ik doe t gewoon zelf haha)

Als je vandaag met een spiegel voor zou houden, waar zou je jezelf op betrappen?

Ik kan er wel van genieten om “betrapt” te worden op mijn habits, al kost het soms even tijd om feedback te accepteren. Soms is een spiegel voorhouden enorm effectief en ik denk wel dat ik het nu fijn vind omdat ik best wel heel lekker ga in mijn leven, kom maar op met kritiek hahaha! Ondanks drukte en heel veel nieuwe dingen voel ik me enorm sterk in mijn schoenen. Het vertrouwen dat ik altijd zal zorgen voor mijn eigen geluk is een enorme boost. Ik merk ook dat ik alleen zijn enorm waardeer. Ik was laatst alleen gaan bolderen, wat zeker uit mijn comfortzone was en wel iets wat ik gewoon wilde doen, dus ik deed het, alleen!

Wat ervaar jij als je alleen bent? Hoeveel vertrouw je op je eigen geluk?

Ik kan me soms verliezen in gedachtes, ik denk dat veel mensen dit kunnen. Er is zoveel gaande in mijn hoofd en vaak maak ik dingen groter dat ze zijn. Verleden gedachtes, ervaringen en patronen spelen op en piekeren is makkelijk. Ik kan me hierin verliezen en dat mag óók, en ik kies er ook vaak voor om eruit te stappen, mezelf te trainen in positief denken. Mijn wijze vriendin heeft mij de gouden tip gegeven om te visualiseren wat er speelt, hoe groot maak ik het in mijn hoofd, hoe groot is het echt?, en vervolgens ervoor te kiezen om al die dingen even groot of klein te maken. Het werkt fascinerend goed voor mij haha.

Wat speelt er voor jou nu allemaal een rol?
Wat als je een stap terug neemt en kijkt van een afstandje, wat zie je dan?
Hoe groot of hoe klein zou jij alles willen maken?
Wat werkt er wel en wat niet?