Na ons wilde avontuur in de jungle gingen de AA vakantie gangers door naar Pokhara. Pokhara ligt ten westen van Kathmandu, ongeveer 8 uur rijden maar korter vanaf Chitwan. Pokhara ligt aan een groot meer en aan de voet van het Annapura gebied van de Himalayas. We zouden in Pokhara nieuw jaar gaan vieren aangezien daar ook een groot straat festival was.

Vanaf het moment dat we de witte bergtoppen konden zien vanuit de bus werden we al enthusiast. Het uitzicht is zo puur, mooi, indrukwekkend en uniek. Ik kon niet anders dan ervan genieten. We hadden een simpel hostel maar voor geen geld en weer erg hulpzaam personeel. Ons volgende avontuur werd *tromgeroffel* paardrijden naar Sarangot! We vierden deze nieuwe plannen met een cocktail met uitzicht op de bergen en heerlijk eten terwijl we genoten van de geluiden van het straatfestival.

Het straatfestival was vooral bedoeld om nepalese en chinese toeristen naar Pokhara te lokken. Ik kon nergens op internet echt een goede informatiebron vinden over het festival dus we gingen het zelf ervaren. De straat was dus gevuld met marktkraampjes, eetkraampjes en om de zoveel meter een podium waar live muziek kwam. Er was ook een soort kermis met live muziek in het park aan het meer maar daar zijn wij verder niet geweest. Vooral ’s avonds kwam het allemaal tot leven en liep de lange straat vol.

Onze ochtend begon de dag erna weer vroeg want de paardjes stonden voor de deur. We gingen stapvoets naar Sarangot, een uitzichtpunt over Pokhara. I was zo blij om weer eens paard te rijden… in het begin altans want na een uur begon ik toch wel mijn bips te voelen en het was ook stiekem een klein beetje saai want het ging zo langzaam. We hadden een gids mee te voet dus echt snel kon sowieso niet. Bovenaan hadden we prachtig uitzicht over de himalayas en de tijd om heerlijk te lunchen terwijl de lucht boven Pokhara zich vulde met kleurijke paragliders. En toen moesten we weer naar onder, pijnlijk in het zadel zitten en gaan. Na een half uur hobbelen voelde Anne zich alleen niet lekker worden, om te zorgen dat ze niet van het paard af zou vallen is zij opgehaald op de scooter. Maar dat betekende dat ik met de gids, beiden op een paard, naar onder ging rijden. Opeens was stapvoets van de kaart; de wind in mn haren en met moeite de Nepalese commando’s geven en hoppaké! In galop en draf vlogen we de berg af. Ik had zo’n enorme grijns op mijn gezicht! Dit was alles wat ik wilde haha. Ik vond het ook wel een beetje spannend maar zooooo heerlijk. Het voelde zo vrij en met de bergen op de achtergrond door de dorpjes naar onder.

Terug in Pokhara voelde Anne zich gelukkig weer beter en gingen we op zoek naar een plekje voor avondeten. Met een steegje inslaan kwamen we aan het meer uit en ontdekten we een hele reeks leuke restaurantjes en barretjes met kampvuurtjes (vergeet niet dat het ijskoud was iedere avond). We wandelden nog een stukje verder en kwamen toevallig Eline en haar vrienden tegen die 2 weekjes in Nepal op bezoek waren. De Bikini-Wax-Cocktails vulden de tafel en we hadden een heerlijke avond aan het meer. En nog 1 dansje in een bar.

Deze heerlijke relaxte vibe bepaalde ook onze ouderjaarsdag die we spendeerden met een leesboekje en hot lemon aan het meer. In de avond gingen we luxe uit eten. Het eten was heerlijk maar de echte luxe was toch wel de grote openhaard die ons heerlijk warm hield. Anne en ik hadden nog geen duidelijk plan behalve de wens voor live muziek alleen dat mooie straatfestival zorgde er ook voor dat alle clubs en barretjes entree vroegen en zo eindigden we samen met Eline en friends weer op precies het zelfde plekje als de avond ervoor. We claimden de muziek en telden hardop af tot het nieuwe jaar. Dance like no one is watching; zo gingen wij het nieuwe jaar in. Het was het perfecte feestje en begin van 2020. En daarmee ook de afsluiting van de AA vakantie crew. Op 1 januari vertrok onze bus naar Kathmandu om 7.30 in de ochtend. Happy New Year!