Zomaar Nepalese Milk Tea proeven

De eerste weken in Kathmandu vliegen voorbij. Binnen een paar dagen hier vond ik gemakkelijk mijn weg. Ik ontdekte wat ik bij de supermarkten moest kopen en wat ik bij de buren moest kopen. Ik vond een soort vaste routine en een nieuwe favoriete sport: Bollywood-danslessen.

Elke ochtend word ik wakker, niet van mijn alarm, de honden, vogels of de rinkelende bellen, maar van het prachtige geluid (lees sarcasme hier) van mensen die hun kelen schrapen en op de grond spugen. Blijkbaar wordt dit de Nepalese hoest genoemd. Ik stap uit bed, kleed me aan en ga naar beneden om mijn ontbijt te maken. Vaak gaat dit gepaard met snel even langs de buren wippen om daar wat fruit of eieren te kopen. Om 9 uur loop ik naar het kantoor met Eline. Ik werk aan mijn projecten, klets gezellig (of serieus) met het team, geniet van een lunch gemaakt door Kampala Didi (zus) en rond 5 lopen we terug naar huis. Van 18 tot 19 uur op maandag, woensdag en vrijdag ga ik naar de Bollywood-les. En dan kook ik het avondeten, alleen of met mijn hostel buddies. Best goed leven toch!? En dit zou ik uitleggen als iemand vraagt ​​hoe mijn dagen er normaal uitzien.

Ik ben echter niet echt goed in het vasthouden aan normale dagen of routine… gelukkig maar want dat betekend dat ik meer dan genoeg te vertellen heb in deze blogs.

Kathmandu in mijn eerste week heeft natuurlijk nog eindeloos veel geheimpjes en plekken om te ontdekken, al denk ik dat dit ook nog steeds zo zal zijn in mijn laatste week hier haha. Dus toen een mede-backpacker Benjamin (uit NL heuy), die ik via ‘FB’ had ontmoet, vroeg of ik wilde meedoen aan een pubquiz in Thamel, gaf ik toe aan mijn spontane JA en sprong ik op een Pathao-scootertaxi naar de pub op donderdagavond. In Nederland heb ik wel vaker van die avonden waarbij ik 1 biertje ging drinken en het dan vervolgens allemaal per ongeluk volledig escaleerden …  ik vrees dus dat dat aan mij ligt want het gebeurt dus niet alleen in Nederland. De pubquiz was moeilijk maar leuk en ik ontmoette veel mensen die bij Benajmin in het hostel zaten en ook kwamen quizzen. Tegen de sluitingstijd van de pub en na een paar drankjes en het winnen van de quizz … vroeg ik de ober waar we hierna naar toe konden om te dansen. Hij riep onmiddellijk ‘L.O.D. Club’ en wees naar een tafel “Dat zijn de eigenaren daar! Ik praat met ze, zeg dat je komt ”, ik zei ‘doe maar’ haha. De eigenaren gingen net weg, maar een kwam naar onze tafel en de ober stelde me voor, voor ik het wist werd mijn naam op de lijst gezet ‘plus 6’, zodat al mijn nieuwe vrienden ook mee konden. Ik ben meestal geen clubber en in Maastricht gaan we enkel naar nachtcafe’s, dus ik verwachtte een klein zaaltje met n dj en wat lampies. HAHA fout gedacht Eems!  “Ow My God” was letterlijk mijn reactie toen we binnenkwamen (gratis omdat we op de lijst stonden hihihi) in de grootste meest shiny club die ik me kon voorstellen! De muziek was goed, de lichten waren geweldig en de drankjes veeeeeeeel te duur. Helaas moest ik de volgende ochtend werken, wat betekende dat ik na ongeveer een uur naar huis ging … maar wat een nacht hahaha.

Een ander voorbeeld van spontaan JA zeggen was toen Hedda me vertelde over de Kathmandu Trail-serie. Op zaterdag 9 november zou er de internationale KTM-trailrun zijn. Hedda zei dat als we dit nummer zouden bellen Eline en ik nog wel mee konden doen last minute. Hedda ging sowieso met haar kinderen en vrienden dus we konden met ze mee rijden. We meldden ons aan en kwamen erachter dat het min of meer een soort hardlooprace was van 4k of 7k of 15k. Dankzij Anuj die het organiseerde hebben we ervoor gekozen om de 7k te doen. Ik had nog steeds geen idee wat een trailrun eigenlijk inhield … Zaterdagochtend 6.15 uur hadden we afgesproken met Hedda en haar vrienden en reden we naar de Pullahari Gompa. Eline en ik reden met Simon die de 15k zou lopen. We hadden de meest interessante gesprekken in de auto totdat ik nogal nerveus werd voor de run omdat ik erachter kwam wat een trailrun nou eigenlijk was … Simon, die al 100 km marathons en dat soort dingen had gelopen, ging namelijk voor de UITDAGING van 15k trailrun. Een trailrun is niet gewoon harlopen, maar naar boven en beneden klauteren op de bergen over moeilijke paden enz. Ik had niet gerend sinds de Strong Viking Run … HELP. Godzijdank wordt mijn nervositeit meestal omgezet in over-enthousiast zijn en het lachen om mijn waarschijnlijke mislukking hahaha Uiteindelijk heb ik het verdikkie goed gedaan voor mezelf woop woop. Eline, ze is veel meer een hardloper dan ik haha, won de tweede plaats van de vrouwen. En ik ben enorm trots dat ik de 7k binnen 55 minuten heb gehaald. Het was zelfs zo leuk dat ik de volgende keer weer mee wil doen en de 15k wil doen in januari / februari. Na onze run deden we ook nog voor de leuk mee aan de 4k samen met Hedda en de kinderen. Het uitzicht tijdens de runs was absoluut fantastisch.

Mijn zondag was gevuld met veel niks doen haha. Ik genoot op het dak van de zon en nam een lekker bakkie koffie en een cupcake verderop in de straat. Via FB kwam ik in contact met een Nepalees die voor kranten werkt en veel met studenten wekrte die hun scriptie of stage in Nepal deden. Hij leek eerlijk en aardig, dus ik stemde ermee in om hem ’s avonds op Patan Durbar Square te ontmoeten om foto’s te maken van een traditionele dans van een hindoe-festival. Ram bleek inderdaad een aardige man te zijn die me met fotografie wilde helpen. Vroeger was het festival bedoeld voor een koning die het plein bezocht, maar zelfs nu de koning al lang heen is, leeft het festival nog steeds. Het had te maken met een man die half leeuw was. Ik begreep niet de volledige uitleg van Ram over het festival door de luide muziek en vele mensen. De dans was erg traditioneel maar om eerlijk te zijn na 5 minuten al gauw niet meer zo ‘spectaculair’. Ik genoot enorm van het levendige plein in de nacht alle lampjes, de karren met geroosterde pinda’s, mensen die ballonnen verkopen en mijn gesprekken met Ram die me veel nieuwe verhalen kon vertellen.

Hoewel ik mijn weg en een mogelijke normale dagelijkse routine heb gevonden, is er veel om JA tegen te zeggen en te ontdekken. Stay tuned voor de escalaties tijdens mijn tweede week 😉

Namaste