Zomaar een grote roofvogel spotten in de lucht

Vanaf mij twaalfde ben in begonnen met werken en vaak meerdere bijbaantjes tegelijk. Eerst als oppas en reclame bezorger. Vanaf dat ik 15 was ben ik begonnen bij café de Zwaan in de afwas en daarnaast nog blijven oppassen. Van de afwas ging ik de bediening in en was ik bijna fulltime aan het rond huppelen in het café. Daarnaast heb ik hier en daar op  feesten en dergelijke uit geholpen. Tenslotte, niet te vergeten, de vele financiele acties waarbij ik hielp voor onze scouting. En nu, hier in Nepal, ben ik begonnen aan mijn eerste kantoorbaan, a nine to five job. Ik realiseer me nu dat ik geen idee had wat dat betekende haha. Op de een of andere manier had ik het idee dat een kantoorbaan nogal saai is, misschien komt dat door ‘volwassenen die klagen over werk’ of praten over ‘lange uren op kantoor’. Plot twist ontwetende kinderen (aka ikzelf): ik vind deze baan echt helemaal geweldig! (Tot nu toe tenminste, want ik werk er pas een week haha)

Het kantoor ligt op 10 minuten lopen van mijn guesthouse hier in Kathmandu. We hebben een kamer op de bovenste verdieping, dus elke ochtend word ik eraan herinnerd om meer te sporten omdat ik na de 4 trappen mijn gehijg aanhoor. Het team bestaat uit Hedda, de grote baas 😉, het Nepaleese top team, Suraj, Shrai en Asmita, en de twee interns Eline en ik. We zitten allemaal aan een grote tafel waar we ons eigen werk doen. Naast onze kamer is nog een kamer met enkele banken, een keuken en een dakterras. Beneden is het grotere kantoor van de echtgenoot van Hedda en zijn bedrijf en nog belangrijker, elke ochtend is dat de spot waar koffie te vinden is hahaha. Iedereen in het team is heel aardig en betrokken bij de organisatie Mountain Child Care! Ze werken hard en met een glimlach. Ik had geen betere collega’s kunnen wensen!

Op maandag had ik een eerste ochtend op kantoor en we besteedden al onze tijd aan het bespreken van mijn takenlijst. Mijn hoofdproject is het herschrijven van de QuestTribe-trainingsdagen met het team. Ik moet echter eerst zelf op QuestTrek gaan, 22 november, voordat ik echt aan deze dagen kan beginnen sleutelen. Dus om me bezig te houden, kreeg ik ook een miljoen andere kleine en grote taken binnen de stichting. Bijvoorbeeld, de grote verantwoordelijkheid voor het fundraiser evenement HeartFire, ja, ik promoot dit natuurlijk in mijn blog: check it out https://www.facebook.com/events/463339914522266/. Mountain Child Care wil minder afhankelijk zijn van sponsors en meer afhankelijk zijn van financiering vanuit hun eigen activiteiten, ze willen doen waar ze goed in zijn. Dit betekent meer QuestTreks maar ook evenementen zoals HeartFire. HeartFire is op 11 januari en het is een inspirerende dag vol workshops en al het geld gaat naar de stichting. Dit is een van de belangrijkste dingen waar ik de komende maanden aan zal werken.

Dus op dinsdag begon ik met de to Do’s en mijn geduld werd meteen op de proef gesteld … hou je vast want Europees effectief werken is lastig … Het duurde een eeuwigheid om de eenvoudigste taken uit te voeren vanwege een slechte wifi-verbinding. Ik heb mijn best gedaan om zo effectief mogelijk te werken … maar als ik geen verbinding kan maken, moet ik dit gewoon accepteren en wachten. Ik moet toegeven, toen ik het “ik moet maximaal presteren!” -ideaat losliet, ging mijn dag geweldig. De dag ging voorbij en ik had toch bijna allemaal vinkjes op mijn lijstje staan ondanks de licht frustrerende wifi.

Zelfs met de slechte wifi heb ik al zoveel geleerd. Ik werk online met nieuwe programma’s om bijvoorbeeld promotiemateriaal te maken. Ik leer over Nepalese manieren van aanpak en gebruiken, hoe we partnerorganisaties en de jeugd benaderen. Ik probeer natuurlijk om met mijn collega’s te leren kennen en we hebben veel interessante onderwerpen om te bespreken, van gebruiken tot filosofie, enz. . Mountain Child Care gaat ook een overgang maken naar een nieuwe naam (op 2 december !!!), waardoor ik me bewust ben van de lange lijst met dingen die daarmee gepaard gaan. Hoe dan ook, ik ben van plan nog veel meer te leren haha ​​en ik ben erg blij dat ik mijn eigen ideeën kan delen en verantwoordelijkheden heb.

Hoe meer ik voor en met Mountain Child Care werk, hoe meer ik ook wil doen voor deze stichting en hun visie! Ik ben zo dankbaar voor degenen die de organisatie hebben gesponsord! In mijn volgende blog zal ik enkele dingen delen die ik heb geleerd over Nepalees, hun gebruiken, NGO’s in Nepal en nog veel meer.

Namaste