Zomaar de kleuren van de mensen

Thuis vind ik het heerlijk om uren lang mijn wekker te snoozen en dan uiteindelijk moe uit bed te rollen omdat ik te lang heb geslapen. Maar hier kan ik dat gewoon niet, hier word ik wakker om 8 uur, wel door mijn alarm (of de bel van de buren, of de blaffende honden), klaar om alles te ontdekken! (Ow en het feit dat mijn matras zo hard is als steen helpt tegen het snoozen). Deze eerste ochtend besloot ik om lekker direct op pad te gaan en omdat ik nog geen ontbijt had gekocht, besloot ik naar het koffietentje te gaan aangeraden door Eline. Natuurlijk liep ik eerst compleet de verkeerde kant op hahaha. De zon scheen, de scooters toeterden en de vogels fluitten; een prachtige ochtend dus. Ik zou vandaag met Eline een beetje verkennen en zo besloot ik ook om met haar  naar de internationale kerk te gaan. Die zag je zeker niet aankomen, Amy gaat naar de kerk…

Op weg naar de kerk, en hier komt de anti-climax, zag ik een dode slang naast de weg. Ik weet dat ik slangen heb beloofd in mijn vorige blog en dit is misschien niet zo spannend, maar weten dat ik een levende kan tegenkomen geeft me toch echt wel de kriebels … Brrrrr. De mis in de kerk was erg interessant, veel internationals en sommige locals. Eline legde me het verschil uit tussen gewoon geloven omdat je moet, toegewijd zijn aan je geloof of geloven omdat je bang bent voor je God. De laatste komt vaker voor hier in Nepal en de pastoor had zich hier ook deels op aangepast. Ik zal je verder niet lastig vallen met de inhoud van de mis en mijn ideeën hierover.

We besloten om te ontbijten in Sam’s cafe. Een heerlijke plek met locals en toeristen en met boeken gevulde muren klaar voor de verkoop <3. Voor mijn vertrek waarschuwden mensen me voor de grote cultuur schok die ik misschien zou hebben, maar mijn eerdere ervaring in Aziatische landen in combinatie met het toerisme in Kathmandu maken aanpassing heel gemakkelijk. Ik bedoel leuke koffie tentjes met bekend eten en boekies, is best fijn leven. Of erger nog eigenlijk … toeristen hoeven zich niet eens meer aan te passen als ze naar toeristisch Kathmandu komen; er is Franse toast, Engels ontbijt en Belgische wafels te vinden. Maar afgezien van de leuke koffietentjes bezoeken, wat fijn vertrouwd voelt is, wil ik absoluut in het Nepalees leven duiken en dat zal ik ook!

De volgende uitdaging was boodschappen doen met mijn persoonlijke missie om yoghurt te vinden! We gingen naar bigmart, een grote supermarkt in vergelijking met alle kleine zelfstandige winkeltjes in de kleine kamertjes langs de weg. Alles in de supermarkt zag eruit alsof het over datum was en bedekt met stof. Maar wat ik nodig had was aanwezig, inclusief de yoghurt. Ik dacht wel even de datum checken…– / — / 2076 dus uhm … google help! Conclusie de yoghurt was goed, zag er walgelijk uit, smaakte licht zuur en romig en super lekker <3 Ini Happy hahaha

Tijd om afscheid te nemen van Eline en Patan zelf te ontdekken. Natuurlijk liep ik weer de verkeerde kant op … oeps haha. Maar maps.me was mijn redding en ik vond de weg naar geweldig Patan. Tal van kleine steegjes vol met kleine winkeltjes, barretjes en eetplekkies (restaurants kun je het niet noemen haha). Maar ook veel te veel verkeer. Als je denkt hier past geen scooter door, dan passen er 5 tegelijk door als het waren. De straat oversteken was dan ook een van mijn grootste uitdagingen die dag, maar ik leef nog. Het Durbar-plein van Patan was indrukwekkend! Het is gevuld met tempels en locals die gewoon rondhangen op deze oude heilige plaatsen. Ik slaagde erin om langs de 1000 rp toeristenbelasting te sluipen en genoot van het uitzicht op het plein vanaf een dak aan de andere kant van het plein. Ik wil daar echt een keer teruggaan, een boek en een potlood meenemen, gewoon chillen en lezen, tekenen en kijken naar de mensenmassa die het plein passeert.

Ik had met Eline in de avond afgespoken en we gingen uit eten. Het restaurant was een mooie kleurrijke plek die als een kantine uit zag haha. Het eten was geweldig en maar liefst rond de 650rp, reken maar uit ;p.

Namaste-lovelies! Tot mijn volgende blog!