Soms is het schrijven van een blog voor jullie alsof ik meteen ook mijn dagboek deel… Ik heb nog zoveel verhalen die ik wil vertellen van mijn tijd in Nepal en toch neemt uitstel gedrag het van mij over. In plaats van het afronden en afschrijven van mijn avontuur in Nepaal heeft de realiteit me ingehaald. Nu ik terug ben, voelt het alsof ik nooit ben weggegaan. Ik ben blij dat ‘dat’ niet het geval is. Ik ben namelijk echt wel weggegaan en heb bijna 4 maanden in Nepal gewoond. No worries, de achterstand in verhalen wordt bijgewerkt … uiteindelijk.

Mensen vragen me “hoe was Nepal?” of een gelijke vraag. Toch heb ik het gevoel dat mijn antwoord altijd te kort zal zijn om daadwerkelijke te vatten hoe Nepal voor mij was. Mijn ervaring in Nepal is net zo levendig en veranderend als het land zelf. Het is een stroom van indrukken en ervaringen waar ik zo dankbaar voor ben. Nepal is levendig en kleurrijk en mijn ideeën en kennis over het land in het begin zijn even echt (juist of onjuist) als die aan het einde van mijn tijd daar. Er is niet één ervaring of één indruk. En zelfs terwijl ik dit schrijf, misschien terwijl ik over Nepal praat of gewoon uit het niets, zal mijn ervaring weer veranderen, mijn perceptie en mijn mening zullen blijven aanpassen aan nieuwe kennis en inzichten. Dus … Hoe was het in Nepal?

Nepal is prachtig. De steden zijn vol geluiden, kleuren, geuren, smaken en beweging. De mensen zijn vriendelijk, anders en uniek. Het leven is eenvoudiger, maar andere moeilijkheden spelen hier een rol, dingen die we hier in het Westen zijn vergeten. ‘Culturele verschillen’ was altijd iets wat we op school hebben besproken, over hoe de maatschappij met meerdere culturen moest omgaan. Ik besef nu dat ik nooit echt begreep waar dit over ging. Ik wist niet eens hoe sterk mijn cultuur een rol speelt totdat ik me volledig in een andere cultuur bevond. Communicatie, religie, traditie, liefde, leven, normen en waarden. Ik wist dat er verschil was, en toch heb ik nooit begrepen hoe dit fundamenteel kon verschillen en invloed had op een leven tot in Nepal. En zelfs hier geloof ik dat het me bijna 3 maanden kostte om het echt te zien, begrijpen en om me aan te passen. Ik ben trots dat ik deze cultuur heb geproefd. Om deel uit te maken van de Nepali-familie en zoveel te leren van deze mooie mensen.

Terug in Nederland ken ik het leven. Het voelt alsof ik nooit ben weggegaan omdat de manier van leven en cultuur zo vertrouwd is, zo bekend bij mij. Ik ben blij om te zeggen dat zelfs al voelt het leven hetzelfde, ik anders ben. Niet de onzin radicale ‘Ik ben mezelf tegengekomen’ anders, maar eerder ‘Ik heb zo ontzettend veel geleerd en gewerkt aan mijn persoonlijke ontwikkeling op vele niveaus’ anders 😊.